I eto, toliko je otprilike trajalo naše sjećanje zlatne ribice - 3 nedjelje maksimalno. Dana 25.8.2025, dakle prije samo 3 sedmice, u 5 ujutru po svemu sudeći na inicijativu, na žalost grada, novljana sa Trga Maršala Tita 2, tako se nameće jer niko drugi realno za to nije imao razloga, a po naređenju opet novljanke, isto tako na žalost grada, ekspresno, preko noći, podmuklo, kurvanjski uklanja se spomenik Njunju, ali i svim oriđinalima Novskim, u centru grada nakon 16 godina.
Zvanično, razlog je da nema papira tj neregularno je postavljen iako se uporno ćuti o tome da su mnogi u proteklih 15-20 god. po gradu isto tako natakareni bez "papira". Nezvanično, razlozi su mnogo odvratniji, čitaj - interesno-politički.
Da skratimo odmah, batalite one istrošene priče o tome kakav je zaista bio Njunjo za života, radi se o tome šta je ta bista predstavljala u ovom periodu.
A predstavljala je najprije sjećanje na sve Novljane - oriđinale, male ljude koji su činili duh ovog grada i koji su ga činili prepoznatljivim, mediteranskim, primorskim, pa ako hoćete i živim, živopisnim, veselim, šaljivim... pa onda i nakon 16 god. turističku atrakciju uprkos tome što se nije znalo da se radi o jednom od najmanjih odžačara u Evropi a i svijetu ikad i bio na dobrom putu da postane prepoznatljiv baš kao čuveni Čumil odnosno statua radnika koji izlazi iz šahta u Bratislavi ili "Konavoka" u Mlinima. I to je ono što je on značio - ne Njunjo kao osoba, nego bista - atrakcija koja na Googlu ima ocjenu 5.0 i predstalja se kao "must see" kad posjetite HN.
Ali ne, nekim na žalost rođenim novljanima to ne valja jer, eto, nema wc papira. Ne mogu odoljeti a da ne dodam to "wc" jer se definitivno i očigledno radi o sranju, čistom političkom, jadnom i bijednom sranju. I ne valja baš, eto zamislite, samo u Novom jer za ove 3 sedmice ne čusmo da je maknut još makar jedan spomenik bilo gdje u Crnoj Gori.
Da ne bi dalje nabrajali mnoge razloge koji su brojni naši sugrađani a posebno stari i rođeni Novljani izrazili protiv ovog žalosnog i odvratnog čina na prvenstveno turističku a onda i lokal-patriotsku štetu grada, možemo samo reći da se sa velikom većinom u potpunosti slažemo.
A tu dolazimo i do surove i bolne istine na koju nas je naš Njunjo dobro pošpico.
Nas, rođene Novljane čiji su očevi i đedovi rođeni Novljani opet je podsjetio mantre koja se upravo među Novljanima često ponavlja a glasi - "Novljani su uništili Novi" ili "Novljani su Novome najveći neprijatelj" ili "Novljani su sve dopustili"... zavisi od koga do koga i od razgovora do razgovora.
Varijacija ima još ali svaka se svodi na jedno - dio Novljana je za šaku ličnog i političkog interesa i profita izdao i uništava sopstveni grad.
Bacimo karte na sto - to je tako još od ludila 1990-ih a opet se dokazalo uklanjanjem Njunjove biste.
Drugi suštinski problem je ono novsko "Pušti me stat" koje je pisalo na panou sa Njunjovom bistom postavljenim na istom mjestu 10-ak dana kasnije u 4 ure ujutro i koja je nevjerovatno munjevitom brzinom uklonjena. Jedino ne znamo da li je to bio plan onog ko je postavio ili su opet tako visoko profesionalno i ekspresno reagovale inspekcijske službe da pano ne bi "uznemirio" nekog ko Njunja ni u štampu ne može gledat.
I treće, ali ne i manje bitno, je i pomenuto pamćenje zlatne ribice. Prošlo je samo 20-ak dana a bista Njunja više se skoro i ne spominje. U-bu, i ništa ode u zaborav jer, eto, "šta mi tu možemo".
I tako je zadnjih 3 i po decenije počev od uništavanja HTP Boka i bolnice Meljine koji su opet prošli, na žalost grada, uz gromoglasnu tišinu (naravno, čast izuzecima) jednog dijela i, na još veću žalost, "blagoslove" drugog dijela Novljana, a oni su isto samo dio višedecenijskog procesa.
Možemo se mi sad prepucavat, može se sve ovo nekom svidjet ili ne, ali ovo nije Tokio ili Sao Paolo ili New York pa da se ne zna šta se događa u drugom kvartu. Novi ima samo 30-ak hiljada stanovnika, sve se čuje. I opet možete pljuvati, rigati, laprdati ali to je jednostavno tako - na kraju krajeva, rezultate takvog ponašanja i postupaka živimo, sve je očigledno i vidljivo, naravno onom ko hoće da vidi.
Autor: Hercegnovska svaštara
Коментари
Постави коментар